منصور علیمرادی را با آثاری مثل «تاریک ماه»، «ساندویچ برای حیدر نعمت زاده»، «زیبای هلیل»، «شب جاهلان» و آثار دیگرش در حوزه ی ادبیات داستانی و شعر می شناسیم. همچنین با پژوهش هاش در حوزه ی فرهنگ شفاهی جنوب، تامل ها و جستارنویسی هاش. لازم نیست از جوایز و عناوینش بگوییم که از یک اقلیم شروع می شود و به «هفت اقلیم» ختم می شود. بی شمار آثار داوری کرده است و حالا در آستانه ی 42 سالگی نویسنده ای  است  بسیار پخته که نَفَس خواننده را با بندبند آثارش به  شماره می اندازد. ذاتاً قصه گوست و با زبان حیرت آورش چنان روایت را به گرداگردتان می پیچد و قصه را به تنتان می تند که نمی توان به راحتی از بافت روایت و جهان رمانش دل کند. «اوراد نیمروز» حاصل همه ی این عشقبازی های قصه پردازانه   با روایت، تکنیک و ذات زبان ا ست. اوراد نیمروز محصول دو روایت در هم تنیده از سفر جادویی شخصیت اصلی به اعماق کویر لوت و زندگی عاشقانه اش با یک هنرمند تئاتر در تهران است.