بثینه العیسی (1982)نویسنده ی کویتی. در دانشگاه کویت مدیریت بازرگانی خوانده است و تا امروز، یک مجموعه مقاله و پنج رمان منتشر کرده است که برنده ی چند جایزه ی ادبیات عرب و جوایز ادبی بین المللی شده اند.«مادر بزرگت من را با چادر و چاقچور و نقاب از دید مردم مخفی کرد و من هم در این کار با اون هم دست شدم چرا که نمی خواستم هیچ مردی را شریک زندگی ام کنم. مادر بزرگت لازم نبود این همه احتیاط به خرج دهد. آخر زنی مثل من هیچ احساسی غیر از خنگی و نفرت از خود ندارد. پس چطور می تواند دلش هوای مرد - حتی سایه ی یک مرد- را داشته باشد؟ من این روزها دوست دارم فقط بخورم. همین و بس. می خواهم با خوردن سرشکستگی و افسردگی ام را تسکین دهم. فقط غذاست که من را پس نمی زند و نادیده نمی گیرد.»