شعر هستر کنیبه شخصی است بی آن که احساساتی باشد. به زبانی روشن از موضوع های جدّی چون مرگ، اندوه و ناپایداری می نویسد. کنیبه در شعرهایش در پی رابطه ی میان متضادهاست. از این رو اسطوره ها و داستان های کهن را مورد استفاده قرار می دهد تا واقعیت های روزانه را تصویر کند.کنیبه شعر نوشتن را چون روش مشتاقانه و متمرکزی از گوش دادن می داند. به عنوان یک شاعر، باید بگذاری شعر اتفاق بیفتد. هر مجموعه شعر باید حرف خودش را داشته باشد و به عنوان یک کل دارای هماهنگی باشد. او می گوید که در این مورد سخت گیر است، به همین سبب گاهی شعرهای خوبی، که هماهنگ با کل مجموعه ای نیستند، از آن مجموعه کنار می روند.