کل کتاب در یک جمله خلاصه می‌شه:
"بر ضد بلاهت، ایزدان هم بیهوده می‌ستیزند".
(البته طبق داستان و نظر آسیموف، جنگ با بلاهت به صورت مستقیم بیهوده‌ست و باید از راه دیگه‌ای وارد شد).


ایزدان هم تو سه بخش روایت می‌شه، زمین، پراجهان (یه جهان موازی)  و ماه. به صورت کلی روایت جذابی داشت و آدم رو با خودش همراه می‌کرد، ولی در هر بخش متفاوت بود. یعنی می‌شه گفت تو بخش اول کتاب بیشتر علمی بود، بخش دوم بیشتر تخیلی (بخش دوم روایت و داستانش خیلی جذاب بود) و بخش سوم هم علمی-تخیلی. 


کلاً کتاب جالبی بود، داستانش خیلی خوب بود و بخش‌هایی فلسفی و اجتماعی هم داشت. شخصیت‌پردازی‌ش معرکه بود و نقطه قوت کتاب بود، اما توی توصیف دنیا طوری نبود که آدم کامل متوجه شه و بتونه دقیقاً ذهن آسیموف رو بخونه. 


ترجمه کتاب حرف نداشت. فقط همین رو می‌تونم بگم در مورد ترجمه.


و در کل، کتاب خیلی توصیه می‌شه البته اگه از چیزهای علمی حوصله‌تون سر نمی‌ره. و باید اینو هم بگم کتاب به نظر کم دیده شده، کاش فیلمی ازش ساخته شه.
          

            نام «ایزاک آسیموف» با ادبیات علمی و خیالی گره خورده است و «ایزدان هم» قطعاً یکی از بهترین آثار اوست که البته درست فهمیدنش می‌طلبد اطلاعاتی هرچند اندک از شیمی و فیزیک داشته باشیم. داستان درباره‌ی ارتباط برقرار کردن زمین با یک جهان موازی و تبادل ماده و انرژی بین این دو جهان است. ارتباطی که ابتدا بسیار مفید و عاری از هرگونه ضرر به‌نظرمی‌رسد ولی همه‌چیز به این سادگی نیست... «ایزدان هم» از سه فصل تشکیل شده. فصل اول روی زمین، فصل دوم در جهان موازی (پَراجهان) و فصل آخر در ماه رخ می‌دهد. مثل دیگر آثار شاخص «آسیموف» داستانی جذاب در بستری علمی و خیالی روایت می‌شود و کلی سوال اخلاقی و فلسفی برای مخاطب ایجاد می‌شود و نویسنده هم جواب خودش را می‌دهد. نام کتاب از نمایشنامه‌ی «دوشیزه‌ی اورلئان» اثر «فردریک شیلر» گرفته شده است: «در نبرد با بلاهت، ایزدان هم بیهوده می‌ستیزند». رمان «ایزدان هم» درباره‌ی بلاهتی است که نه از عدم دانش بلکه از نبود بینش ریشه می‌گیرد و این بلاهت راستین است.