دیر زمانی بود که گروهی از متفکران متوجه این نکته شده بودند که قضات دادگستری، نباید در رسیدگی به جنایت و صدور رأی منحصراً نفس جرم را در نظر گیرند، زیرا با این عمل مشکل اصلی حل نخواهد شد. بلکه لازم است علل و موجبات جرم، یعنی وضع مزاجی مجرم، سابقه زندگی او از دوران کودکی به بعد، محیط خانوادگی و اجتماعی او، نوع شخصیت اختصاصی یا منش او و بالجمله، انگیزه های آشکار و نا آشکاری که او را به جرم واداشته اند، مورد بررسی قرار گیرند.