«عزیزه احمدپور»، در کرمان به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در سیرجان به پایان برد و در همین شهر به معلمی مشغول شد. در سال 1359 موفق به اخذ لیسانس در رشتة زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه شیراز گردید و پس از بازگشت به سیرجان به تدریس ادبیات و زبان فارسی و صنایع ادبی و عروض و قافیه پرداخت. از کودکی سرودن شعر را تجربه کرد. علاوه بر شعر در زمینة نقد و تحقیق کتابی تحت عنوان «سیری در گلزار شعر» از وی چاپ گردیده است. او انجمن شعر شفق را در سیرجان بنیان نهاد و با تشکیل جلسات هفتگی در مجتمع فرهنگی هنری سیرجان به نقد و بررسی اشعار می پردازد. مجموعة اشعار وی تحت عنوان «اسرار الفبا» در کتاب حاضر به چاپ رسیده است. شعرهای او در قالب سپید، نیمایی، غزل، چهارپاره، رباعی و مثنوی و بیش تر با مضامین عرفانی، مذهبی و اجتماعی سروده شده اند. عناوین پاره ای از شعرها عبارت اند از: حلقة غدیر؛ خیبر چشمان؛ زلزلة بم؛ میلاد حضرت زهرا (س)؛ برای دخترم؛ بهاریه؛ کعبة  عشق؛ نیمة شعبان؛ حدیث عشق؛ وطن؛ آزادی؛ در سوگ امام حسین (ع)؛ مناظرة حسود و شاعر؛ یا امام رضا (ع)؛ در رثای مولا علی (ع)؛ معلم؛ مرداب؛ و ساقی نامه.