سرزمین واقع در میان رودهای دجله و فرات، که به بین النهرین یا میان رودان مشهور است، به دلیل وجود این دو رودخانۀ پرآب و زمین های حاصلخیز اطراف آن یکی از نخستین کانون های تمدن بشری به شمار می رود. شهرهای آبادان، تجارت پیش رفته ، و خط و کتابت از جمله مظاهر تمدنی بین النهرین است. تمدن های سومر و اکد، بابل (کلده) و آشور از جمله مهم ترین حکومت های این ناحیه است که به نوعی قلب جهان باستان به شمار می رفت. مردمان ساکن در این ناحیه اساطیر و باورهای خاص خود را داشتند. کتاب حاضر با تعریف مذهب و اسطوره و هم چنین با روزشماری تاریخی از مذاهب بین النهرین آغاز می شود. نگارنده در کتاب این پرسش اصلی را دنبال می کند که یک نظام مذهبی بسیار کهن که حدود دو هزاره از افول و محو کامل آن سپری شده تا چه میزان و در چه محدوده هایی کماکان می تواند موضوع دانش امروزی ما باشد. وی سپس بر مبنای منابع مکتوب باقی مانده از آن دوره و پیروان این مذاهب، وارد بحث اصلی شده و محتوای غنی اما نسبتا مبهم این ادیان کهن و مقولاتی چون حس مذهبی و رفتار مذهبی را بررسی می کند. در پایان نیز به این موضوع می پردازد که دین مزبور تا چه میزان بر دنیای اطراف خود تاثیرگذار بوده و آیا اساسا ردپایی از آن برجای مانده است یا خیر؟. نگارنده برای تایید نظریاتش ترجمۀ بخش هایی از متون اصلی و الواح به دست آمده از پیروان این ادیان را در لابه لای مطالب کتاب آورده است.