پژوهش حاضر در زمینه ی توهین به مقدسات و رابطه ی آن با حقوق بشر و آزادی بیان، در چهار فصل نگاشته شده است. در فصل اول، معنای لغوی و اصطلاحی ارتداد و توهین به مقدسات و رابطه ی آن دو با یک دیگر بررسی گردیده است. در فصل دوم با عنوان "ارتداد فکری و نظری" به این سوال پاسخ داده شده که آیا شک در ضرورت دین، موجب تحقق ارتداد است به فصل سوم به "اجرای مجازات ارتداد و توهین به مقدسات" اختصاص یافته است. یعنی آیا اجرای مجازات ارتداد و نیز توهین به مقدسات از دیدگاه اسلام، از وظایف انحصاری دولت اسلامی است یا اشخاص حقیقی دیگر نیز مجاز به اجرای این مجازات هستند؟ در این فصل نگارنده به این نتیجه رسیده که اجرای مجازات ارتداد و توهین به مقدسات در زمان تشکیل حکومت اسلامی، از وظایف انحصاری حاکم اسلامی است. در فصل چهارم، "فلسفه ی ارتداد و توهین به مقدسات" درج گردیده است. به تصریح نگارنده: "در واقع ارتداد، در معنای حقیقی خود، ابراز انکار دین و تبلیغ علیه آن از روی عناد و ستیز است و نه بر پایه ی استدلال و منطق و ناشی از شبهه و اشتباه و جهل. از این رو می توان گفت که فلسفه ی ارتداد عبارت است از تبلیغ علیه دین و در نتیجه تهدید نظم و اخلاق عمومی جامعه ی اسلامی".