این نوشتار فارغ از جهان شاهری باباچاهی در سه دهه ی نخست، به بازخوانی شاخصه ها و اختصاصات شعر او از «نم نم بارانم» به این سو می پردازد. با تاکید بر این نکته که تا حد امکان از داوری و تبیین خوب و بد شعرهای او پرهیز کرده و تنها مولفه های آن ها را واکاوی می کند، با این هدف که کلیدهایی برای خوانش شعرها به دست مخاطب دهد: این که باباچاهی «در وضعیت دیگر» از کجا شروع می شود؟ چگونه از نگارش مستقر فاصله می گیرد؟ مهم ترین محورهای زیبایی شناسی شعرهایش کدامند؟...