ارسطو در دومین بند بوطیقا، از تفاوت های بین آثار داستانی، که نتیجة تکامل معنوی متفاوت در شخصیت های داستان هاست، سخن می گوید. او می گوید در برخی قصه ها، شخصیت ما از ما برترند، در برخی فروتر و در برخی دیگر با ما همانند هستند. ناقدان جدید به این بند توجه چندانی نکرده اند، آن چنان که گویی اهمیتی که ارسطو برای خوبی و بدی قائل شده است به نوعی نگرش اخلاقی معدودی را دربارة ادبیات نشان می دهد. نویسنده در این کتاب، در مقالة نخست، بحث را با اشاره به بوطیقای ارسطو آغاز می کند و پس از آن حالات متفاوت تراژدی را چه در کل پیکرة ادبیات داستانی و چه در بطن نمایش نامه تشریح می کند. نورترپ فرای دراین اثر، خود به ابداع اصطلاحات، نگاره ها و حالات مختلف می پردازد، از جمله قرینه سازی میان شخصیت های کمدی و تراژدی؛ به ویژه این که فرای اشارات متعدد و مکرری نیز به آثار شناخته شدة ادبی جهان به عنوان نمونه می کند.