کتاب حاضر به بررسی ساختار روایت خواب های صوفیانه می پردازد. قصه های خواب متون عرفانی را می توان از جهت درون مایه و کارکرد، در هفت دسته ی کلی تقسیم بندی کرد. با این روش می توان میزان تاثیر پذیری متون از یکدیگر، چگونگی تغییرات و افزایش و کاهش ها و نیز ویژگی های داستانی کاملی دارند، بررسی کرد. کل کنش های موجود در قصه های خواب، در چهار دسته قرار می گیرند و از نظر ساختار و در تحلیل فرمالیستی، خواب ها از یک الگوی معین و تکرار شونده پیروی می کنند که در مورد تمام قصه های خواب قابل یافتن و تحلیل کردن است. شاخه های مختلف دانش بشری مانند روان شناسی، فلسفه و دین شناسی، انسان شناسی و... به بررسی جنبه های مختلف خواب پرداخته اند. اما نگاه روایت شناسانه و ساختاری می تواند رویکرد تازه ای در مطالعه ی خواب ها باشد.بنابراین، در پژوهش حاضر، ابتدا خواب های متون نثر صوفیه در هفت دسته ی کلی طبقه بندی شده اند و سپس عناصر داستانی خواب ها بررسی شده است. در پایان نیز طرح ساختاری خواب ها مورد ارزیابی قرار گرفته است. سعی بر آن شد تا نخست مباحث نظری صوفیه نسبت به خواب ارائه گردد و سپس با تکیه بر  نظریات فرمالیست ها و ساختارگرایان، خواب های صوفیه و عناصر روایی سازنده ی آن ها بررسی شوند تا بدین وسیله به الگوی مشخص و روشنی در مورد ساختار حکایت خواب دست یابیم.