یشت از نظر لغوی هم ریشه با کلمه یسن است و معنی تحت اللفظی آن نیز پرستش و نیایش است. یشتها سرودهایی هستند که عموما به ستایش خدایان قدیم ایرانی مانند مهر، ناهید و تیشتر و غیره اختصاص دارند. همه یشتها از نظر قدمت یکسان نیستند. در اوستا یشت، نام بخشی از کتاب اوستا، کتاب دینی زرتشتیان است. یشتن در زبان پهلوی، بمعنای ستودن و عبادت کردن است. در اوستا، یشت و به نامهای گونهگون وجود دارد و در آنها عناصر مهم از دیدگاه مزدیسنا ستوده میشوند. هر یک از یشتهای بزرگ در نسخههای خطی به بخشهایی تقسیم میگردد که اصطلاحا کرده نامیده میشوند. لازم به تذکر است که تقسیمبندی هر یشت به بندها که در چاپهای کنونی اوستا معمول است، در نسخههای خطی دیده نمیشود و یک روش ابداعی است که توسط دانشمندان اوستاشناس عصر حاضر و به منظور سهولت استفاده و ارجاع به وجود آمدهاست