بررسی جایگاه و بیان اهمیت و شیوه های «مراقبه» در «عرفان اوشو» به عنوان یکی از «عرفان های نوظهور» است. از جمله ویژگی های این مکتب ابداع مراقبه های جدید و نوآورانه ای مانند مراقبه خندیدن، پرت وپلاگویی، چرخ زدن صوفیان، بی ذهنی و نیایش گروهی است. مراقبه در عرفان با دو هدف اساسی انجام می پذیرد: دست یابی به آگاهی عرفانی و ایجاد آرامش و طراوت روحی و این امر در عرفان های نوظهور تنها به منظور دست یابی به هدف دوم صورت می پذیرد و با توجه به گرایش روزافزون به این مکاتب، بحران اضطراب و عدم آرامش در جوامع امروزی، به خوبی نمایان می گردد. در این عرفان تخلیه روانی و رهایی از قیود در بعد نظری و عملی، فراگیر شده و فرد از حالات یک انسان اجتماعی فاصله می گیرد.