این مجموعه متضمن مقالاتی است شامل بررسی و توصیف وضعیت ارتباطی موجود میان آموزش متوسطه و آموزش عالی به مثابه ی دو بخش اصلی نظام آموزش کشور و توصیف عوامل و موانع اصلی برقراری ارتباط ساختاری و فرایندی مطلوب و معنادار میان آموزش متوسطه و آموزش عالی است. بر این اساس در کتاب با توصیف عمده ترین انتقاداتی که در دو دهه ی اخیر به لحاظ آسیب شناسی بر عملکرد نظام آموزش کشور وارد شده، زمینه ها و رهیافت های اصلی برقراری ارتباط پویا و بالنده و هم گرایی میان این دو بخش اصلی نظام آموزش کشور مطرح می شود. مقالات کتاب عبارت اند از: " تأسیس شورای هماهنگی آموز؛ راهبرد ارتباطی میان آموزش متوسطه و عالی / علی محمد کاردان"، "الگوی آموزش پرسش محوری به جای پاسخ محوری / محمود مهرمحمدی"، "بازنگری در معنای یادگیری / فریده مشایخ"، "تعلیم و تربیت کثرت گرا / زهرا گویا"، "گسست میان آموزش متوسطه و آموزش عالی / خسرو باقری"، "چالش فراروی آموزش در ایران / محمدجعفر جوادی"، "نظام آموزشی در ایران؛ تقلید بدون تطبیق / علی رضا مهاجری"، "کارآفرینی برای فارغ التحصیلان علوم انسانی / فوزیه فکری"، "علوم انسانی به مثابه مدیر جامعه / مصطفی عطاران" و "بازنگری در نظام امتحان محوری / حسین مدرسی". در پایان کتاب، ضمن اشاره به وضع مطلوب نظام ارتباطی آموزش، راه های رسیدن به آن در ایران بیان می شود.