"نظریه ی "کنش ارتباطی" هسته ی مرکزی منظومه ی هابرماس است و تمام اجزای عمده ی سلسله نظریه های هابرماس، از اندیشه های مربوط به سیر تکامل اجتماعی گرفته تا بحران مشروعت در جامعه ی سرمایه داری، حوزه ی عمومی، دموکراسی "گفتمانی و کل نظریه ی انتقادی (به عنوان یک دانش اجتماعی) در اساس، از آن منشا می گیرد. این نظریه در عین حال نشانگر نقطه ی آغازی برای پاردایم تازه ای در نظریه پردازی اجتماعی و به منزله ی پایانی برای پارادایمی است که بر فلسفه ی ذهن و آگاهی (پارادایم دکارتی) بنیاد داشته است. شرایط گذر از این پارادایم را اجزای فکری اندیشمندان حوزه های گوناگونی فراهم کرده اند که هابرماس از باب نقد و بررسی یا پالایش و پذیرش بر همه ی آن ها که عمده ترین دستاوردهای فکری بخش اخیر قرن بیستم محسوب می شوند گذری دارد. .... کتاب نظریه ی کنش ارتباطی سه مقصود مرتبط با یک دیگر را دنبال می کند: 1- می خواهد مفهومی از عقلانیت را بپرورد که دیگر متصل به پیش فرض های ذهن گرایانه و فرد انگارانه ی فلسفه ی مدرن و علوم اجتماعی نباشد و به واسطه ی این پیش فرض ها محدود نشود؛ 2- مفهومی دو سطحی از جامعه به دست دهد که پارادایم های جهان زیست و سیستم را در هم ادغام کرده باشد... 3- بر مبنای این زمینه یک نظریه ی انتقادی در باب تجدد طرح کند که ضمن تجزیه و تحلیل جنبه های آسیب شناسانه ی تجدد و در حساب آوردن این جنبه ها حاوی پیشنهاد اصلاح پروژه ی روشنگری باشد نه وانهادن آن". مباحث کتاب بر اساس این عناوین شکل گرفته است: "رویکردهای مربوط به مساله ی عقلانیت"، "نظریه ی عقلانی شدن ماکس وبر"، "تاملات میانی: کنش اجتماعی، فعالیت غایتمند و ارتباط" و "از لوکاچ تا آدور نو: عقلانی شدن به عنوان شئ شدگی".