«عشق،خودش خواهد آمد.نمیتوان از آن فرار کرد.عشق خودش آهسته آهسته و در گوشه ای می آید و در گوشه ای از قلب مهربانت آرام و بی صدا می نشیند و تو متوجه اش نخواهی بود و بعد ذره ذره قلبت را پر میکند کم کم مثل ساقه «مهرگیاه»در تمام جانت میپیچد و ریشه می دواند،به طوری که بی آن نمی توانی تنفس کنی.»