در جلد نخست، از کتاب «تاریخ رئالیسم» نخست تصویر کاملی از رئالیسم، چونان گرایشی مستقل در هنر و زیباشناسی و پیوند آن با اندیشة اجتماعی ترسیم و سپس آثار بزرگ ترین نویسندگان اروپا از رنسانس تا پایان جنگ جهانی اول همچون: «بالزاک»؛ «گوته»؛ «هالکی» و...، بررسی می شود. رئالیسم عبارت است از: تحلیل اجتماعی، مطالعه و تجسم زندگی انسان در جامعه و ساختار خود جامعه. رئالیسم، مضمون تمامی ادبیات و هنر را جذب کرد و آن را به صورت یک اصل در آورد. بدین وسیله از نسخه برداری صرف از واقعیت و بررسی ذهنی طبیعت انسان، به عنوان جولانگاه هیجان های عنان گسیخته فراتر نرفت. رئالیسم، انسان را عمداً از محیطی که در آن مشغول زندگی است جدا نمی کند؛ بلکه برعکس، به درک و تجسم دیالکتیکی روابط اجتماعی، همراه با تضادهای واقعی آن می پردازد.