مردم این جهان برای زر و نام خود را بندی غل و زنجیر می کنند بعد از جهان غبار و دریای تلخی حرف می زنند .نمی دانند که:ابرها سفیدند کوه ها سبز رودها جاری اند صخره ها برپای ایستاده اندشکوفه ها فرا می خوانند پرندگان شادمانه جیک جیک می کنند دره پاسخ می دهد هیزم شکن ها آواز می خواننداین جهان وانگهی غبار نیستدریا وانگهی تلخ نیستفقط این است که آن ها خودشان غبار و تلخی را در دل هاشان می گذرانند.