پژوهشی درباره تاریخچه بهائیت و بابیت و فرازونشیب های آن از زمان مشروطیت تا پس از انقلاب اسلامی و نقد و بررسی باورهای آنان ا ست. در این اثر ابتدا به چگونگی شکل گیری بهائیت از زمان جنبش شیخیه و پس از آن اشاره شده و آنگاه زمینه های فکری، سیاسی و اجتماعی پیدایش آن در دوران مشروطیت مورد بحث قرار گرفته و نفوذ بهائیان در انقلاب مشروطه در چهره روشنفکران و موضع گیری های آنان در قبال نهضت مشروطیت مورد تجزیه و تحلیل واقع شده است. در ادامه نویسنده به ترویج بهائی گری در دوران حکومت پهلوی اشاره کرده و ارتباط دولت با سران بهائیت در ایران در آن زمان و نقش کشورهای استعماری در تبلیغ بابیت و بهائیت در ایران در عصر پهلوی را تحلیل نموه است. وی ضمن معرفی برخی از چهره های شاخص بهایی در دوران قبل از انقلاب به موضع گیری بهائیان در قبال انقلاب اسلامی اشاره کرده و اعتقادات آنان در زمینه مسائلی مانند نماز، روزه، ازدواج، طلاق، ارث، احکام میت، زندگی دنیا و آخرت، ختم نبوت، رجعت، مهدویت، قیامت، نهی از دخالت در امور سیاسی، معنای اسلام و تحری حقیقت را مورد نقد و ارزیابی قرار داده است.