:در جهان داستان های بکت از هم گسیختگی هویت مدرن ، بخش افزونی از ناخوشی خود را از طریق همین جابجایی های استعماری در سطح مصالح داستانی، تکنیک ها، پدیده ها و موتیف های بیرونی ، نمایان می کند . بکت برای منهدم کردن هر رگه ای که مشکوک به واقعیت نامانوس یا قصه ای واضح باشد.از هیچ تلاشی فروگذار نیست.بلاهت بی نظیر شخصیت های داستانی بکت نشانه گویایی است از زوال هویت . اشخاص آثار داستانی بکت از مورفی گرفته تا مالوی همه با این که گاه در اوج جنون و افسردگی به سر می برند. اما کماکان با امور این جهانی مبارزه می کنند و در انتزاعی ترین حالت هم، در سطحی از آگاهی و حیات هوشمند به سر می برند.این تلاش مداوم و بی معنا برای زنده بودن ، شاکله اصلی روایت بکتی را ترسیم می کند و اتفاق نظری که در هر متنی گویای میل به فرجام و پایان قضایا است.برای مثال فرجام در رمان مالون می میرد ، گفته ی خود مالون در آغاز داستان است بر ادعای مردنش او با ما می گوید هر آن چه را که باید بر صفحه های کتاب زبان باز کند و از طریق این مکالمه یک جانبه،مالون منتظر مرگ می ماند.شیوه ای از انتظار و استعاره ای از تعلیق هر روزه موجود خودآگاه به مرگ ، که زمانی خود را با فرم هزار و یک شب نشان می دهد و زمانی نزدیک تر در مالوی نام ناپذیر و مالون می میرد.