این اثر با عنوان "داستان عزیز و نگار" از منطقه آردکان در شهرستان طالقان به ما حکایت دو دلداده میکند. این داستان ریشههایی چند قرنی دارد و احتمالا میتوان آن را بهعنوان آخرین حلقهی از داستانهای عاشقانه در ادبیات فارسی در نظر گرفت.در داستان عزیز و نگار، همچنان که در بسیاری از داستانهای عشقی دیگر دیده میشود، ما شاهد مراحل مختلف عشق آنها هستیم. از عشق زمینی تا عشق آسمانی...علاوه بر این، این داستان به گویش طالقانی نوشته شده است و در مناطقی مانند طالقان و رودبار، به عنوان یک کتاب مورد توجه مردم بوده و محل جمعهای خانوادگی و شبنشینیها بوده است. همچنین، ترانهی عزیز و نگار به زبان طالقانی توسط محمد حبیبی اجرا شده که در این راستا تاثیر مثبتی داشته و توجه مخاطبان را جلب کرده است.از طرفی، این داستان در میان داستانهای معاصر نیز با ارزش خود ایستاده و با تلاش پیرزنان و پیرمردان روستایی، همچنان در هنگامیهای مختلف و به مناسبتهای متنوع به شکل اشعار خوانده میشود.