...نمایش رادیویی،نمایشی است ارزان،با مناسک ارتباطی ویژه ی آن؛چرا که مخاطبان نمایش رادیویی-برعکس تئاتر،سینما و حتی تلویزیون-«مخاطبان اسیر» نیستند.آن ها می توانند همزمان با برقراری ارتباط با نمایش به هرکاری-به دلخواه-بپردازند و در هر موقعیتی آن رابشنوند.همین مقوله سبب مسی شود که با نمایش دشوارتری به لحاظ نوشتن وتولید مواجه باشیم؛چرا که «هیچ کاری در جهان آسان تر از خاموش کردن رادیو نیست».
در چنین تنگنا،سختی و معذوریتی،پرداختن به درام رادیویی و موفق شدن در برقراری ارتباطی معقول و سنجیده،به مراتب دشوارتر از همین عل و انفعالات دزر شکل های دیگر دراماتیک است...