آن زمان که ما این کتاب و دفتر عقل وآیت عشق را خواندیم از زور بی‌منبعی بود. و الا کار چندان ارزشمندی نیست و به تبع فرهنگِ لاف‌زن عربی و  آخوندگری دینانی بی‌اندازه پر حرفی کرده. جوان بودیم و دل‌مان برای اسلام و فرهنگ اسلامی می‌تپید😀. خاطر نشان می‌کنم اگر دینانی کمی در این کار، نفس حرافش را لگام زده بود و جای جسته‌گریخته‌نویسی، یک‌سان و یک‌راست سر اصل حرفش رفته بود؛ می‌شد تلاش اولیه شسته‌رفته‌ای از آب در بیاید. دریغ که سرویراستاری کاردان و سلطه‌جو و مسلط بالای سر این کارها نبود که کارستانی از دل این همه پرنویسی بیرون بکشد