کتاب حاضر، مجموعه هشت مقاله است که آلبرکامو آن ها را در فاصله زمانی سال های 1939 تا 1953 نوشته و برای نخستین بار در سال 1954 به صورت یک مجموعه منتشر می کند. الجزیره برای کامو همواره شهر تابستان ها بوده و آفتاب این شهر به گونه ای تنگاتنگ با کودکی و جوانی وی عجین شده است. کامو در لحظاتی نادر در اوج یک هماهنگی بی واسطه با طبیعت مدیترانه زیسته و بخت آن را داشته که در طول زمان، شادمانی های غیرقابل جایگزینی را در بازگشت به سرزمین نیاکانش تجربه کند. اندیشه پویای آلبرکامو از این مقاله های کوتاه، اودیسه ای می سازد که مرحله به مرحله از پوچی دنیای خشن و ناراست فراتر می رود و مخاطرات نیهیلیسمی کور را باطل می نماید.