فلات ایران در طول تاریخ محدودۀ قلمروی حکومت هایی بود که در این سرزمین شکل گرفتند. هرچند در برهه هایی از تاریخ، نوسانی در این زمینه مشاهده شد و سرزمین هایی افزوده یا کم گردید، اما قلمروی ایرانشهر همچنان باقی بود، اما با آغاز سدۀ نوزده میلادی دولت ایران مورد یورش سازمان یافتۀ استعمارگران اروپایی (روس و انگلیس) قرار گرفت و در زمانی کم تر از هفتاد سال دولت به وسیلۀ دو امپراتوری مزبور تجزیه شد و بخش های پهناوری از آن تحت تسلط این دو حکومت درآمد. با ظهور دولت عثمانی در این بخش از جهان، هجوم دولت مزبور به سرزمین های ایران چندین سده به درازا کشید و به دنبال فراز و فرودهای بسیار در جنگ های میان دو دولت بخش هایی از سرزمین های ایران در باختر از دست رفت که مرزهای کنونی در غرب ایران حاصل آن است. در مجموعۀ حاضر تاریخ جامع تجزیۀ ایران در سدۀ نوزدهم بررسی می شود. کتاب که جلد سوم از این مجموعه به شمار می رود به تحولات صورت گرفته در مرزهای باختری ایران اختصاص دارد. محدودۀ زمانی مطالب کتاب از برآمدن حکومت صفویان تا حمله عراق به ایران در سال 1359 را دربرمی گیرد. نویسنده معتقد است که نباید منظور از واژۀ ایران را تنها سرزمین و دولت کنونی ایران دانست، بلکه ایران را بایست به تمام محدودۀ کهن فلات ایران و قلمروی دولت ایران پیش از تجزیه های سدۀ نوزدهم اطلاق کرد.