هنر معاصر آفریقا ناگهان و از پس پرده ی نیستی، در اواخر دوران استعمار به ظهور نرسید، اما مردم اغلب با این دید به آن می نگرند؛ یعنی به عنوان پاسخی به بمباران شکل های فرهنگی بیگانه یا نتیجه ی استعمار؛ و به زبان بسیار ساده: "هضم فرهنگ غرب" از سوی آفریقا. اما در واقع، هنر معاصر در آفریقا از طریق نوعی فرایند بریکولاژ (bricolage) بر ساختارها و سناریوهای قبل از آن، که ژانرهای قدیم تر، پیشااستعماری و استعماری هنر آفریقایی در آن بالیده بودند، ایجاد شده است. در این معنای ساختاری و در عادت ها و رویکردهای هنرمندان به تولد هنر ـ نه در تعهد به یک سبک، ابزار، شگرد یا طیف موضوعی خاص ـ است که این هنر را می توان به عنوان "هنر آفریقا" به رسمیت شناخت. موضوع کتاب حاضر، تغییرشکل های عمده ای است که در دنیای هنری آفریقا در نتیجه ی استعمار رخ داد. از دهه ی 1950 به بعد در آفریقا استقلال سیاسی به دست آمد، استعمار پشت سرگذاشته شد و شور و اشتیاق فکری و خلاقانه ی عظیمی، که حاصل این رخداد بود، ایجاد شد. بدین ترتیب، هنر معاصر آفریقا از نظر زمانی اصالتا پسااستعماری است، اما بدون ارجاع به زمینه های تاریخی نمی توان آن را توضیح داد. نویسنده در این کتاب نخست به بررسی بنیان های تاثیرگذار بر هنر معاصر آفریقا می پردازد و از جمله به هنر متاثر از دوره ی پیشااستعماری و هنر دوره ی استعماری اشاره می کند. سپس چگونگی شکل گیری هنر دوره ی مدرن و پسااستعماری و بروز اندیشه های ملی گرایی و بومی گرایی آفریقایی و هم چنین طلوع انواع سبک های هنری در دوره ی جدید را بررسی می کند. در این میان به تاثیر و تاثر هنرمندان آفریقایی در تعامل با سایر هنرمندان نیز توجه شده است.