آگاهان بر مجامیع ادبی، شاعران زیادی را سراغ داشته که از آن ها به جز خبرهایی یا بعضی قصاید یا ابیات شعری چیز دیگری در دست نیست و این قصاید یا ابیات یا خبرها را راویانی نقل کرده اند و برای بعضی از آن ها دواوین شعری است که بعضی از نسخه برداران و نویسندگان آن را جمع آوری نموده اند ولی به دلایل مختلفی مفقود گشته است. از این شاعران می توان از "سموال" نام برد که تا قبل از قرن بیستم برای او دیوانی شناخته نشده بود و فقط بعضی قصاید و ابیات متفرقه ی وی به طور پراکنده در برخی کتب به چشم می خورد. تا این که در سال 1909 توسط "الاب لویس شیخو" قصایدی منسوب به سموال در مجله ی "الشرق العزاء" به چاپ می رسد و چندی بعد همین قصاید تحت عنوان دیوان "سموال بن عادیا" با شرح و حواشی منتشر می گردد. کتاب پیش رو نیز دیوان این شاعر عرب به همراه شرح، توضیح، و ترجمه ی ابیات است.