این نمایش نامه به منظور اجرا توسط دانش آموزان نوجوان نگارش یافته است. پسرکی به خاطر تنبلی و نخواندن درس، به زیرزمینی پر از وسایل مستعمل و  متروکه افکنده می شود .پدرش کتاب های او را نیز در پی او، به داخل زیرزمین  پرت می کند .پسر در آن جا محبوس می شود اما شخصیت دیگری که در واقع همان  سایه پسرک بر دیوار است نقش روانکاو، معلم و ناخدا را بازی می کند و او را  به سفرهای خیالی دور و نزدیکی می برد .در این سفرهاست که پسرک به اهمیت  دانش و آگاهی و به طریق اولی، ارزش درس خواندن پی می برد .تهیه آب شیرین  از آب شور دریا، گفت و گو با قبایل بومی جزیره ای در دریا، حضور در دادگاه  گالیله و مرگ هزاران انسان به خاطر طاعون و نبود اطلاعات پزشکی در قرن  هفدهم، صحنه هایی هستند که در طول نمایش نامه، به شکلی خیالی بازسازی می شوند  و طی آن بر اهمیت علم آموزی تاکید می گردد .