اگرچه طی سال های گذشته شاهد پایه ریزی و شکل ریزی تحقیقات قابل توجهی در حوزه نقاشی در ایران عهد قاجار بوده ایم، با این حال به نظر نمی رسد که مورخان هنر پا را فراتر از مرزهای رسانه های متداولی چون نقاشی رنگ روغنی و آثار لاکی و مینایی گذاشته باشند. نویسنده در کتاب حاضر نشان داده که دیوارنگاری نیز به عنوان یک قالب هنری، در قیاس با رسانه های یادشده، به یک اندازه ارزش و اعتبار داشته است.