مرا رساله ی محمد رسول الله سود ندارد، مرا رساله ی خود باید...مهمترین علت محبوبیت شمس تبریزی در چند دهه اخیر- علاوه بر عواملی دیگر- این است که هر کس که اندکی با حال و قال او آشنا می گردد، درمی یابد که شمس در دو ساحت بیش از همه و همواره درگیر بوده است: نخست، پیچیدن و درپیچیدن با ذات آدمی و لایه های پنهان او و دیگر، آویزش و ستیز با تابوهایی که در کشف جان و جهان، و مخصوصا ارتباط این و آن، همیشه و همواره ممنوع و حرام اعلام شده اند. شمس تبریزی بی تردید قهرمان میدان این آمیزش و آویزش هاست. مساله ای که به نظر می رسد مولانا، علارغم همه ی شهرت و عظمتی که دارد، در میدان اول پیروزتر از شمس و در میدان دوم بسیار کم فروغ تر از اوست.