فقط شادمان و سرخوش زندگی کردن کافی نیست. مرگ هم که پایان کار است باید شادمانه باشد، چرا که نه؟ مگر پایان دهنده ی درد و رنج ها و ناراحتی ها نیست، یا به عبارتی دیگر ادامه همان سرخوشی ها و شادکامی ها دوران حیات نیست؟ «مرسو» در زندگی اگر در پی به دست آوردن پول است، به این خاطر است که می خواهد خوش و آسوده زندگی کند، به آرزوهایش برسد و شادمانه هم بمیرد. افسون که این آرزویی است که نصیب همه کس نمی شود. خوشبخت آن هایی که تا آخرین لحظه خوب و آسوده زندگی کرده اند و بعد در یک لحظه، بدون درد و ناراحتی، با حرکتی کوتاه، از زندگی به قلمرو مرگ گام می گذارند.