اولیویه آدام از چهره های جوان و پُرکار ادبیاتِ امروز فرانسه است. او در سالِ 1974 به دنیا آمده و تاکنون آثار متعددی منتشر کرده که شاید یکی از مشهورترین های شان همین کتابی ا ست که در دست دارید؛ مجموعه  داستانِ گذر از زمستان که سال 2004 جایزه ی معتبرِ گُنکور را از آن خود کرد. این داستان ها با روایتی نزدیک به‏هم جهانی می سازند که در عین استقلال وحدت دارند. در واقع کاری که آدام در این کتاب انجام داده است استفاده از فرمِ داستان کوتاه بوده برای نوشتنِ رمانی مقطع. اکثرِ داستان ها درباره ی فقدان، زندگی گذشته، آدم هایی که از دست رفته اند، مرگ و فردیت‏اند. هر کدام از روایت های آدام رابطه ای دارند با یک گذشته ی دور و برای همین طعمی از نگاهِ مارسل پروست را می توان در ذهنِ این نویسنده ی جوانِ فرانسوی دید. عنصرِ برف در بیشتر داستان ها حضوری ثابت دارد و همین طور مواجهه ی قهرمان های او با امری که در این میانه آن ها را ناچار می کند به بازخوانی گذشته و طبیعتِ اطراف شان. در اهمیت این کتاب همین بس که اصولاً در سنت فرانسه داستانِ کوتاه چندان اهمیتی ندارد و این نویسنده توانسته با این داستان کوتاه های به ‏هم‏ پیوسته به جایزه ی گُنکور برسد.