همیشه آنطور که ما فکر میکنیم نیست، و این عدم درک درست بالطبع واکنش و رفتارهای نامتناسب به دنبال می آورد.
پسرک فکر میکرد پنگوئن گم شده، ولی او تنها بود.
او را به قطب میرساند( احساس مسئولیت) و راهی میشود تا برگردد، ولی دلش برای پنگوئن تنگ شده و جای خالی اش را حس میکند( وابستگی ، و تعلق خاطر پیدا کردن) ، پس برای دیدن  پنگوئن برمیگردد و پنگوئن هم دنبال پسرک است( محبت دوطرفه) و در آخر هم دیگر را می‌یابند در آغوش میکشند، و با هم زندگی را ادامه میدهند و هر دو از تنهایی در می آیند.

ولی درکل نفهمیدم چه حرف حسابی با کودک داشت؟!
          

            عاقبت به جایی که به آن تعلق داریم می‌رسیم.
رویکرد تصویری این کتاب، تطابق کامل متن و تصویر بود.
از نوزادی پناه، آن را برایش می‌خواندم و به دلیل سادگی و زیبایی تصاویر، در گروه کتاب‌های عزیز جرواجرشونده‌ی دخترم قرار گرفته بود.
          

            یک پنگوئن گم شده و پسرک دنبال صاحبش می گرده و برای این کار حتی تا قطب جنوب هم میره.
اما وقتی بدون پنگوئن و تنها بر می گرده، متوجه میشه که یه چیزی کمه...
تصاویر هم کاملا گویا و ساده برای کودک هستند