مادر و پدر برزویه هر دو دانش دوست بودند.آن ها برزوییه را از کودکی به خواندن و آموختن تشویق میکردند.برزویه هم به دانستن علاقه ی بسیار پیدا کرده بود.او هیچ گاه از یاد گرفتن خسته یا غافل نمیشد و میکوشید از استادانش به خوبی بیاموزد.
برزویه بزرگ و بزرگ تر شد و چون به جوانی رسید،علم طب آموخت و پزشکی مشهور و نام آور شد.همه درباره او گفت و گو میکردند و به او احترام می گذاشتند تا آن که در زمان پادشاهی انوشیروان،به مقام ریاست بیمارستان گندی شاپور،که بالاترین مقام علمی آن زمان بود،رسید.
برزویه علاقه زیادی به بیشتر آموختن داشت؛از این رو،همه کتاب هایی را که به کتاب خانه بیمارستان گندی شاپور می رسید،میخواند یک روز کتابی خواند که در آن نوشته شده بود:«در کوه های هندوستان گیاهی می روید که اگر آن را خشک کنند و گردش را روی مرده بپاشاند،فوری زنده میشود.»