آلکسی ماکسیموویچ پشکوف که با نام ماکسیم گورکی شناخته می شود نویسنده ی روس و اهل شوروی است، که از بنیان گذاران سبک ادبی واقع گرایی سوسیالیستی می باشد. گورکی فعال سیاسی بوده و پنج بار نامزد جایزه ی نوبل ادبیات شده است او.پیش از کسب موفقیت های بزرگش در حرفه ی نویسندگی به مدت پانزده سال در نقاط گوناگون امپراتوری روسیه چرخید و شغل های زیادی عوض کرد. تجربیاتی که از این راه به دست آورد بعدها در نوشته های او مشهود بود. معروف ترین آثار گورکی عبارتند از: در اعماق،مادر، بیست وشش مرد ویک دختر، آوای مرغ طوفان ،دوران کودکی. او با دو نویسنده ی معروف روسی لئو تولستوی و آنتون چخوف در ارتباط بود و در خاطراتش به آن ها اشاره کرده است.گورکی عضو فعال جنبش سوسیال دموکرات مارکسیستی بود و علنا با حکومت تزار مخالفت می کرد. برای مدتی نیز با ولادیمیر لنین و الکساندر بوگدانف از شاخه ی بلشویکی حزب همراه بود ولی بعدها به منتقد تند لنین تبدیل شد و او را شخصی توصیف نمود، بیش از حد جاه طلب، بی رحم و تشنه ی قدرت که هیچ مخالفتی را برنمی تابید. ماکسیم گورکی بخش عمده ای از عمرش را هم در دوران تزاری و هم بعدها در دروان شوروی، در تبعید خارج از روسیه گذراند. در ۱۹۳۲ او با دعوت شخص استالین به اتحاد جماهیر بازگشت و در ژوئن ۱۹۳۶ در آنجا در گذشت.مجموعه آثار ماکسیم گورکی شامل شش داستان استادان زندگی، یک شب توفانی، دانشکده های من، در جستجوی نان، دوران کودکی و ولگردان می باشد. این مجموعه توسط احمد صادق و دیگران ترجمه و توسط انتشارت نگاه منتشر شده است.