رمان حاضر، ازجمله آثار مهم او و اولین اثری از «برنهارد» است که تقریباً تمامی مشخصات سبک نوشتاری این نویسنده را می توان در این کتاب سراغ گرفت. از حیث مضمون نیز همین طور است؛ این کتاب روایت گر انسان هایی است که در کنار هم اما تنهایند. انسان هایی که اسیر سرنوشت شومشان شده اند؛ بلاهت، ناتوانی، استیصال، آشفتگی و جنون. اوج این آشفتگی را در نیمه  دوم کتاب می بینیم، در یک تک گویی نفس گیر صدصفحه ای. در این بخش، راوی خود را در قیدوبند منطق گرامر محدود نمی سازد؛ طوری به گفت وگو می پردازد که گویی دارد تک گویی انجام می دهد و طوری با خودش حرف می زند که انگار در حال گفت وگو با یک مخاطب است.