"اسکندر" یک قاتل است. اما این مهم نیست.
آنچه "الیف شافاک" را ترغیب کرده تا داستان اسکندر را بنویسد مقتول اوست. داستان های متعددی درباره قتل نوشته می شود؛ اما در تعداد انگشت شماری از آنها مقتول، مادر قاتل است
اینکه شخصی مادر خود را بکشد پستی می خواهد؛ اما اسکندر پست نیست. او مادرش را دوست دارد. "پنبه"، مادر اسکندر هم عاشق پسر بزرگ تر اش است. پس چه چیزی آنها را قاتل و مقتول کرده؟ نویسنده برای جواب این سوال داستان را نوشته؛ تا خواننده بداند می تواند یک قاتل باشد یا یک قاتل را به دنیا بیاورد و تربیت کند
از آنجایی که "شافاک" مانند "فروید" معتقد است ریشه روحیات و کارهای انسان در اتفاقات کودکی اوست، روایت قصه تمام شخصیت ها از کودکیشان شروع می شود. شما همراه هر شخصیت بزرگ می شوید، تعجب می کنید، ضربه می خورید و تربیت می شوید. از جذابیت های رمان اسکندر همین است که حدودا شخصیت اصلی ندارد. هر چند صفحه یکبار شما در شخصیت ها جا به جا می شوید و اتفاقات را از نگاه او می بینید. به خاطر همین بعید می دانم کسی رمان را بخواند و با هیچکدام از شخصیت ها همزادپنداری نداشته باشد. 
قلم روان، یک نواختی کلمات با ضربه ها و گره های کم، روزمرگی جاری در اتفاقات و قابل پیشبینی بودن وقایع شما را در جلد شخصیت ها فرو می برد. یکی شدنی که هدف داستان اجتماعی نویسنده است. او می خواهد شما به جای "یونس" (برادر کوچک اسکندر) در بین هیپی ها نشست و برخاست داشته باشید؛ مثل "جمیله" (خاله اسکندر) تهمت بشنوید و بی همسر بمانید؛ همراه "اسماء" (خواهر کوچک اسکندر) بین سنتی های محجبه و آزادی خواهی مدرن سردرگم شوید
همه اینها برای این است که احساساتشان را درک کنید. فسادهای اجتماعی درزیر پوست جامعه ترکیه را حس کنید. بدانید رفتار غلط دیگران ممکن است ناشی از اشتباهات شما در اجتماع باشد. 
نویسنده برای ملموس کردن این تجربه، داستان را غرق در جزئیات فرهنگ مردم ترکیه کرده است. از موسیقی و غذا و لباسشان گرفته تا تکه کلام ها و عادت های جزئیشان. به همین خاطر به نظر می رسد داستان در مرحله اول برای خود مردم ترکیه جذاب باشد؛ و در مرحله بعد برای مردمی مثل ما که هم فرهنگ اسلام را چشیده و هم نگاه مردم شرق عالم به دنیا را تجربه کرده ایم. 
به اختصار، هرچند داستان اسکندر غرق در سیاهی، خیانت و نگاه به تن هاست به جای روح ها؛ نقد های جدی و بازنگری ای که به وقایع و فسادهای روزمره جامعه دارد علاوه بر راهکارهای کمیابی که در انتهای داستان برای مشکلات هر شخصیت ارائه می دهد، خواندن کتابش را ارزشمند می کند.