میلان کوندرا نویسنده ی کتاب «نظریه رمان» همچون دیگر آثار نظری اش، به عنوان یک ابر رمان شناس و رمان نویس، پیوسته راه گشای مسیری برای آموزش رمان نویسان جوان و تازه کار بوده است. در همان بخش های نخستین کتاب، در مورد درک هنری ما نکته ی تازه ای را مطرح میکند. او میگوید:«حس زیبا شناسی ما پیش از آن که خود به خود در قضاوت ما در مورد یک اثر هنری تاثیر گذارد، از آگاهی تاریخی خود تاثیر میپذیرد، به همین جهت یک اثر انسان اولیه در غاری در پیش تاریخ حتی اگر اثر یک دست بر دیوار باشد یا تصویری نامشخص از حیوانات و...برای ما در حکم یک اثر جالب و کم نظیر به لحاظ آگاهی تاریخی ما از زندگی آدمیان در آن دوران است که هیچ اثر هنری معاصری در هیچ شکل قدرت، برابری ارزشی با آن را ندارد. بان موکاروفسکی بنیانگذار «زیبایی شناسی، ساخت گرا، معتقد بود»فقط فرض وجود یک ارزش زیباشناسانه ی عینی است که به تکامل تاریخی هنر معنا میدهد.»به بیانی دیگر در غیاب ارزش زیبایی شناسانه، تاریخ هنر تنها انباری بزرگ است، پر از آثاری که ترتیب زمانی آن ها دارای هیچ معنای خاصی نیست.