در این مدت سعی کردم اکثر  آثار ریچل برایت را بخوانم در میان آثار این نویسنده  کوالایی که دیگه می تونه و  یک شیر و سوال موشی  را دوست داشتم با این که به ایده آل های من نزدیک نبودند اما نسبت به سایر آثار ریچل برایت برای من جذابیت بیشتری داشتند هر چند که دیدگاه های ریچل  برایت را دوست دارم و بسیار از او آموختم.
به نظر من جیم فیلد به عنوان تصویرگر با ریچل برایت همکاری خوبی داشته است حتی در انتقال مفاهیم و به تصویر کشیدن ناگفته های  متن در بعضی از مجموعه ها  نسبتا  موفق بوده است با این که رابطه متن و تصویر در بیشتر مجموعه ها قرینه ای ایست  در کتاب شیر و یک سوال موشی روایت  تصویرگر  بر روایت متن چیزهایی افزوده است .
انتظار می رفت ریچل برایت در مجموعه های خود که اکثر شخصیت های آن حیوانات هستند در شروع و پایان خلاقیت بیشتری داشته باشد اما در اکثر این مجموعه ها شروع داستان با توصیف مکان آغاز می شود برای مثال داستان را با   روزی روزگاری در  جنگی یا صحرایی   آغاز می‌کند.
 ریچل برایت  با  دادن صفت هایی چون آینده نگر و ...  شخصیت های حیوانی داستانش   را  به صورت مستقیم توصیف می کند به  همین دلیل  مرا یاد حکایت های قدیمی انداخت  اما در حالی که در رویکرد های مدرن تر تلاش می شود شخصیت داستان  خود را در کنش داستانی نشان دهد.
 در این مجموعه آثار  ریچل برایت پیام داستان  را  به صورت مستقیم مانند حکایت های کهن در پایان داستان بیان می کند   و  در پایان نتیجه گیری می کند‌. 
البته متاسفانه بزرگسالان  هم هنگام خوانش داستان  برای کودک  به جای پرسیدن  سوال های درک مطلب که غالبا  بسته پاسخ هستند و همچنین  سوال های باز پاسخ که ذهن کودک را برای تفکر خلاق و انتقادی پرورش می دهد پس از خوانش مستقیما  تاکید دارند کودک از داستان چه نتیجه می گیرد و در اکثر مواقع  نتیجه ی داستان را بدون توجه به کودک  مستقیما بیان می کنند. 
در حالی که خوانش ادبیات کودک با هدف شنیده شدن صدای کودک  و به رسمیت شناختن صدای اوست. پس از خواندن لازم است فعالیت هایی انجام بدهیم که تخیل کودک گسترش پیدا کند تفکر انتقادی و تفکر خلاق کودک درگیر شود  پس از خواندن بهتر است گفت و گو در مورد کتاب  را به صورت پرسش و پاسخ پیش ببریم  تا  کودک  خودش به نتیجه برسد بنابراین کاش   پس از خوانش داستان نپرسیم خوب ما نتیجه می گیریم که شخصیت داستان نباید فلان کار را  می‌ کرد.
امروزه در کتاب های کودک تلاش می شود ساختار داستان به گونه ای نوشته شود که پیام داستان در لایه های پنهانی اثر نهفته باشد و ذهن مخاطب برای دریافت آن به تکاپو بیفتد در داستان کودکی که به راحتی نتیجه گیری می شود و ساختار داستان حتی پایان آن باز نیست نمی توان از متن داستان برداشت های متفاوت داشت و به نقطه نظر های ژرف تری رسید.
 برای سنین الف مجموعه آثار ریچل برایت بد نیست هر چند  برای آشنایی با بعضی از مفاهیم و مفهوم سازی نویسنده  متوسطی به نظر می رسد تا یادم نرفته بگویم بغلی ناسور با این که به نظر می رسد برای پایان مشاجره و ایجاد دوستی راهکار پیشنهاد داده است اما بغل کردن همیشه پایان یک مشاجره یا شروع یک دوستی نیست.
 کودکی را به یاد دارم که تحت تاثیر یکی از کتاب های کودکی که خوانده بود برای پیدا کردن دوست و برقراری ارتباط با همسالانش آنها را بغل می کرد و فکر می کرد شکل ارتباط با همه به یک صورت است  می توانید حدس بزنید که به خاطر راهکار اشتباه کتاب کودک دچار الگو اشتباهی در برقراری ارتباط شده بود کودک نمی دانست  بغل کردن فقط یکی از راه های ارتباطی ایست  و ممکن است همه از بغل کردن خوششان نیاید . 
پیشنهادی که دارم اگر همراه کودکتان کتابی می خوانید که در آن راهکاری پیشنهاد می دهد پس از خواندن آن راهکار را در موقعیت های مختلف ارزیابی کنید از کودکتان بپرسید برای چه مواقعی یا برای چه افرادی مناسب است و چگونه باید آن را به کار برد ؟ آیا راهکاری که نویسنده پیشنهاد می کند همیشه جواب می دهد؟  اگر در بعضی مواقع جوابگو نیست  او چه راهکاری پیشنهاد می کند؟ 
شاید یکی از والاترین اهداف ادبیات کودک و نوجوان  همین  پذیرش  جهان از زوایه های  دید دیگر باشد  که غالباً  به شکل خلاقانه  است و کودک  در خلال آن می آموزد که می تواند در مورد  داستان تامل کند یا حتی راهکارها و رفتاری های شخصیت داستان  را با قدرت اندیشه نقد و بررسی کند.
          

            ترکیبی از تصویر سازی عالی و پر جزئیات و ترجمه نه چندان روان!
کاش حیوانی جز کوآ لا که چسبیدن به درخت نوع زندگیش هست انتخاب میشد.این طوری رها نکردن درخت غیر معمول تر میشد.
موضوع کتاب اضطراب جدایی و ترس از مواجه با دنیای جدید هست.