نمایش نامه ی حاضر، اقتباسی است آزاد از رمان "کلانوس مان" که نگارنده در آن، جنایت ها و انسان ستیزی های نظام نازیسم هیتلری را به تصویر می کشد. این اثر، نشان گر دوگانگی اخلاقی و رفتاری در جوامع بشری است که "اوری پیدها" آغازگر شناخت و اعلام آنند. شخصیت اصلی این دوگانگی (دوآلیم) در اثر "کلانوس مان"، "اتواولریش" است. او نمادی است از تلون هایی که در دوران انحطاط جوامع، رواج می یابند و چه بسا خود از جمله علت های این انحطاطند. وی از ابتدا تا انتهای داستان، یعنی هنگامی که باید در بن بست گریزناپذیر گزینش "سود خود فروشی به نازیسم" از سوی و "زیان پایداری در حفظ شرافت به بهای اعزام به بازداشت گاه و مرگ فجیع از سوی دیگر، یکی را برمی گزیند، به الزام همین شخصیت جاه طلبانه ی خویش، اولین گزینه را برمی گزیند. نیز "مفیستو" که تعبیری است برای نمود بیرونی ابلیس ـ و به نام "مفیستوفه لس" در "فاوست" اثر و لفگانگ گوته آمده است ـ در این نمایش نقش "هندریک هوفگن" است که در گفتار و کردار او رخ می نمایاند.