در این مجموعه، ضمن بیان مختصری از زندگی "فدریکو گارسیا لورکا" ـ شاعر اسپانیایی معاصر ـ اشعاری از وی به دو زبان فارسی و اسپانیایی به چاپ رسیده است. به تصریح مترجم: "سایه و ماه و مرگ سه مضمون همیشگی در شعرای لورکاست که بارها تکرار می شود، گویی که او همواره در سایه ی ماه و مرگ می زیسته است.. لورکا شاعر عشق است در زندگی، شاعری تشنه ی عطر و خنده، تشنه ی ترانه های نو؛ و شعرش سرشار از شور زندگی. آن جا نیز که اندوهی آمیخته با هراسی ناشناس در شعرش احساس می شود و تلخی مرگ کودکی خردسال را در نیمروز به تصویر می کشد، نشان می دهد که چه سان به زندگی دلبسته است و چقدر از عجوز مرگ بیزار". افزون بر این، ترجمه ی دو گفت وگو از لورکا در کتاب درج گردیده است؛ نخست بخشی از گفت و گویی که فلیپه مورالس در آوریل سال 1936 میلادی با لورکا درباره ی شعر و تئاتر انجام داد و سرانجام واپسین گفت و گوی لورکا که دو ماه پس از مرگش در روزنامه ی ال سول منتشر شد و موضوع آن، هنر و شعر، خوشبختی، درک این جهان و دریافت آن جهان بود؛ گفت و گویی که به مرگ وی منجر شد. در یکی از قطعات می خوانیم: ماه دندان می نماید/ چه پیر و غمگین پلک می زند!/ خشکیده است بستر جویبارها،/ سبزه در کشتزارها نمی روید/ خشک و خمیده اند درختان/ بی برگ و بی آشیان/ عجوز مرگ، چروکیده چهره و تکیده دست/ می گذرد از میان بید مجنون/ با همرهانی عجیب/....