مطالعۀ این اثر، بسیاری از تعاریف اولیۀ مخاطب از برخی از مهم‌ترین مفاهیم دینی، نظیر اخلاق نیک و بد، دینداری، ایمان، صلوات، زیارت، عالم ذر، تولی و تبری و... را یا به‌کلی زیر و رو می‌کند و یا بسیار تعمیق می‌بخشد. به‌عنوان نمونه، اکثراً تبرّی را جزو فروعِ دین می‌دانند، اما با مطالعۀ این اثرِ عمیق و متقن، مخاطب در می‌یابد که تبرّی از زیربنایی‌ترین ارکانِ حقیقت ایمان و اصل دین انسان است و منشأ مرزبندی جامعۀ مؤمنین با کفار. استاد میرباقری در این کتابِ ارزشمند، مباحث بسیار عمیق معرفتی را به زبانی گویا و مستند به آیات و روایات بیان کرده؛ مباحثی نظیر: پرهیز از برداشت افراطی یا تفریطی از رابطۀ ‌ایمان و عمل (از یک‌سو، غفلت از اصل بودنِ اعتقاد و اقرارِ قلبی و از سوی دیگر، توقف در اعتقاد قلبی و لاابالی‌گری نسبت به مناسک)؛ ویژگی‌های شیعۀ حداقلی و حداکثری؛ عالمِ نورانیت چیست و فهم روایاتِ مربوط به مقامات نورانی ائمه علیهم‌السلام چه ثمراتی دارد؟ راه بهره‌مندیِ هر چه بیشتر از زیارت و آثار اجتماعی آن و فضیلت زیارت از راه دور؛ ویژگی‌ جامعۀ ولایی و خاصۀ جامعۀ مهدوی و تفاوت جامعه‌پردازی بر محور حب ولی خدا با دیگر محورهای اجتماع مردم؛ رابطۀ شکل‌گیری اخلاق حمیده و رذیله با توحید و ولایت و...