در این کتاب،خواننده توصیفات و تحلیل هایی درباره تئاتر پست دراماتیک،-این فرم های جدید تئاتر-خواهد یافت که پس از چند دهه توانسته اند برای خود جای مهمی بین تولیدات تئاتری باز کنند.به جای نمایش دادن یک داستان با پرسناژهایی که به اقتضای روان شناسی روایت پدیدار و ناپدید میشوند،این تئاتر قطعه قطعه است،سبک های پراکنده را جمع میکند و در یک پویایی تخطی از گونه ها (ژانر ها)جا میگیرد.کرگرافی (طراحی رقص)،هنرهای تجسمی،سینما و طبعا فرهنگ های مختلف موسیقیایی،بر آن میگذرند و آن را به حرکت در می آورند. بر مبنای یک شرح و وصف تئاتر بین المللی،تفکرات حاضر درباره نوشتار صحنه ای معاصر،همچنین اقدامات انجام شده در فرانسه را گرد می آورند که با آوان گاردهای تاریخی (ژاری،آرتور،سورئالیسم،تئاتر پوچی)خود،پیوند تنگاتنگی با این جنبش دارد.