مجموعه ای از گفتارهای شمس تبریزی، به هنگام اقامت در قونیه است که بسیاری آن را از برجسته ترین نمونه  های نثری آمیخته به ضرباهنگ و گاه سجع فارسی می دانند. این مقالات هم چنین، حاوی آگاهی هایی نادر در باب زندگی و روحیات و عقاید شمس همراه با اطلاعاتی درباره  روابط شورانگیز او با مولوی و از مهم ترین اسناد برجای مانده از زبان محاوره در آن دوره  است. هرچند وی در این کتاب به شرح احوال و معرفی پیشینه خود نپرداخته است، اما می تواند منبعی برای شناخت او از میان توصیفات و خاطراتش باشد؛ توصیفاتی که او به مناسبت های گوناگون درباره افراد و اقوال مطرح می کند. در رسم الخط کلی نیز، شیوه ای انتخاب شده که با دیدگاه معاصرین نزدیک تر باشد. در ویرایش اثر، سعی بر این بوده است که تا حد امکان با قراردادن علایم فنی ویرایش، به خواننده در جهت هرچه درست تر و راحت تر خواندن متن کمک شود.