مطالعه‌ی این جلد رو به دلایلی انداختم بعد از مطالعه‌ی جلد دوم. یه جاهاییش رو با یکی از دوستانم مباحثه کردم، ولی اکثرش رو خودم خوندم و سؤالام رو از استادم پرسیدم (بعضیاش هم هنوز مونده و بعدا باید بپرسم؛ بعضیاش هم سؤال ماندگاره و حالا حالاها باید روش فکر کنم.)
به نظرم، کتابی نبود که بتونم با یک بار خواندن همه‌اش رو بفهمم. در کل، این کتاب برای کمی فاصله گرفتنِ انتقادی از جزم‌اندیشیِ حاکم در قالب‌های منطقی و فلسفی‌ای که تمام علوم رو تسخیر کرده، خیلی خوبه؛ مخصوصا مخصوصا فصل سوم درباره‌ی حجیت (با توجه به رشته‌ی تحصیلیِ من) که تو یه فضای دیگه، قبلا در کتاب《معرفت شناسی در آثار میرزا مهدی اصفهانی، عباس شاه‌منصوری》 دیده بودم، ولی تو این کتاب -از جهاتی- بهتر مطرح شده. البته فصل سوم و بقیه‌ی فصل‌ها رو نمی‌شه به تنهایی خوند و برای فهم بهتر، باید همه‌ی فصل‌ها رو در کنار هم گذاشت.