اگر ترجمه های موجود در کتابخانه ها،تنها راه مواجه ما با نمایش نامه های خارجی باشد، در این صورت درک و دریافت مان از تاریخ ادبیات نمایشی ناکامل و مجازی خواهد بود، که این تاریخ چیست مگر سیر متون نمایشی که هریک به دوره ای تعلق دارند و به جغرافیایی. در ایران بسیارند نمایش نامه هایی که ترجمه شده اند،در حالی که نه مهم بوده اند و نه در میان آثار نویسنده شان جایگاهی داشته اند..بسیارند نمایش نامه هایی که چنان در سیر ترجمه تحریف شده اند و تغییر شکل یافته اند که استناد به آن ها تنها ما را به تاریخی جعلی از ادبیات نمایشی می رساند. بسیارند نمایش نامه های جریان ساز که از سیر ترجمه های متون نمایشی جامانده اند.آثاری که به هردلیلی،از جمله دشواری متن،ناهم خوانی با گفتمان دوران،فقدان مترجم برای برخی زبان خا و...، ترجمه نشده اند و عدم ترجمه شان بیش از همه دانشجویان تئاتر را با مضلی جدید روبه رو کرده است. سال ها هزار و نهصد و پنجاه مرز تاریخ نکارش آثاری قرار گرفته که در این مجموعه جای گرفته اند؛و دیگر آن که بتوان اهمیت نمایش نامه را در تاریخ ادبیات نمایشی جهان بتوان اهمیت نمایش نامه را در تاریخ ادبیات نمایشی جهان توجیه کرده؛این اهمیت الزاما،جریان سازی نیست و میتواند دلایل دیگری را هم در برگیرد.مقاله ی تفصیلی پایان هر نمایش نامه در واقع توضیح اهمیت هر اثر خواهد بود. به بازی جامانده ها خوش آمدید