در طول تاریخ، مهم ترین انحراف ها در عدم دست یابی انسان ها به سرچشمه ی حقیقت، توسط اشخاصی صورت گرفت که به نام دین، برای رسیدن به اهداف دنیوی تلاش کردند و از دین تنها به منزله ی ابزار استفاده کردند. آن ها با تحریف مبانی دینی و اعتقادی، نه تنها زمینه ی بی اعتمادی به فلسفه ی ایمان و آخرت را فراهم کردند. بلکه به علت خطاهای جبران ناپذیرشان، مسیر گمراهی را نیز ایجاد نمودند. در قرون وسطی، کلیسا که خود را عروس مسیح و مادر مومنان می خواند، فرهنگ مسیحیت را تنها منبع اعتبار آموخته های دینی می دانست و با مخالفان خویش به شدت برخورد می کرد. در این دوره هرگونه تفسیر عقلی اصول دین ممنوع اعلام شد. نگارنده در کتاب حاضر نخست ضمن بیان نتایج جهان بینی مادی و گمراهی بشر از مسیر حقیقت دین به بررسی مقطعی قرون وسطی می پردازد. و سپس نقش کلیسا را در دین زدایی و انحراف و تغییر نگرش ها بیان می کند. وی در ادامه و در بخش دوم به دنبال آگاهی دادن به انسان ها برای دوری جستن از دلبستگی های مادی و لذایذ دنیوی است تا انسان ها با یک زندگی جدید و نگرش صحیح تر نسبت به دین آشنا شوند.