در پژوهش حاضر، با توصیف، تحلیل و نقد ده رمان فارسی دهه های شصت و هفتاد، هم چون: «گاوخونی/ جعفر مدرس صادقی»؛ «سمفونی مردگان/ عباس معروفی»؛ «دل دادگی/ شهریار مندنی پور»؛ «چراغ ها را من خاموش می کنم/ زویا پیرزاد» و... به بررسی موضوع «هویت و بازتاب آن در ادبیات معاصر ایران»، پرداخته شده است. بررسی مقایسه ای نشانه های هویت در رمان های منتخب، «تاویل واشکنانه» و وجه «دیگرخواه»، «آزادمنش» و «زمان گذر» رمان را آشکار می سازد و از آن بستری فراهم می آورد که جلوة ظهور توامان هویت «من» و «دیگری» است.