این کتاب با طرح مسئله بینایی از طریق مطالعه سیر تکوین مشاهده گر مدرن، چارچوبی تاریخی از دوره ای ترسیم می کند که بینایی، مبدل به مسئله فلسفی جدیدی شد که گسست تاریخی سازنده ای را در ادراک بصری نمایان می کرد. در این کتاب، تبیینی از نحوه پیدایش و قوام یافتن سوژه مشاهده گر به منظور روشن ساختن ریشه های فرهنگ بصری مدرن ارائه می شود. مشاهده گری که در نیمه نخست قرن نوزدهم پدید آمد و زمان بدل شدن به موضوع مطالعات علمی و قرار گرفتن در معرض سنجش های کمّی آماج روابط قدرت و شیوه های نوظهور مدیریت اجتماعی بود. این کتاب، شرح و تبیینی تبارشناسانه از فرآیند مدرن شدن بینایی است.