نگارنده در تحقیق حاضر به دنبال شناخت یکی از جریان ها و انشعابات عرفان اسلامی است که از بدو پیدایش آن به نام مذهب «جنیدیه» شناخته شده و در طول چندین سده از پرطرفدارترین شاخه های عرفان بوده است. به تصریح وی: مکتب جنیدیه اصطلاحی است که در ادوار متاخر به مجموعه انشعابات صوفیانة منتهی به جنید و معروف کرخی اطلاق می شود. جنید، میراث دار چند ده تصوف پیش از خویش است. او با نکته بینی های خود، بسیاری از مباحث عرفانی اسلام را چنان عمق و غنایی بخشید که آنچه از طریق استادانش به او رسیده است، با آن چه از او به شاگردانش می رسد تفاوتی آشکار دارد و این تفاوت، مدیون کیاست و تعمق او در وادی مفاهیم عرفانی است؛ به گونه ای که نازک اندیشی های او را در پیش صوفیان، کم تر می توان دید. آن چه در عقاید جنید مهم به نظر می رسد، آن است که تمام عقاید و سخنان او مبتنی بر شریعت است، چه آیات قرآن و چه احادیث پیامبر (ص)، کم تر سخنی از جنید را می توان یافت که پشتوانة آیه ای از قرآن یا حدیثی از رسول الله (ص) نباشد. بعد از قرآن و احادث پیامبر (ص) بیش ترین توجه او برای اخذ مفاهیم عرفانی، معطوف به امیرالمومنین علی (ع) است.